Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Κυρία Μέρκελ, μα που είναι η μάσκα σας;



Καμία έκπληξη η στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην Ελλάδα. Δεν αναγνωρίζει τη βούληση του λαού, αυτό που της φωνάζεις εσύ κι εγώ 10 μέρες τώρα μέσω αντιπροσώπων.
Κι είναι πολύ λογικό μιας και η Γερμανία έχει το δικό της σχέδιο. Προσπαθεί να ανελιχθεί στην κλίμακα του πλούτου και της ισχύος δίχως συναισθηματισμούς, χωρίς να σκοτίζεται για πολιτεύματα και δημοκρατίες. Ε λοιπόν για όσους συντονίστηκαν τώρα στους δέκτες τους, καλως ήρθατε στο καπιταλιστικό σύστημα.

Το έργο που παίζεται αυτές τις μέρες έχει ξαναπαιχτεί πολλές φορές άλλοτε σαν κωμωδία,άλλοτε σαν περιπέτεια κι άλλοτε σαν θρίλερ. Ο καπιταλισμός δεν διαθέτει ηθικούς φραγμούς. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα με ξεκάθαρους στόχους. Δόξα,δύναμη,χρήμα.

Βασικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος είναι ο αποκτηνωμένος άνθρωπος. Ο εκμεταλλευτής διαμορφώνει τη στρατηγική του για να επιτύχει τον στόχο. Δεν επιτρέπει σε τίποτα να μπει ανάμεσα σ'αυτόν και τον στόχο. Δε χωρούν συναισθηματισμοί ούτε έννοιες που υπηρετούν τον Άνθρωπο όπως λόγου χάρη δημοκρατία, αξιοπρέπεια, σεβασμός. Ο εκμεταλλευόμενος πορεύεται με βάση το φόβο. Παρ'όλο που στροβιλίζεται σε μια δίνη την οποία δεν έχει επιλέξει, φοβάται να αντιταχθεί, φοβάται μη χάσει τη δουλειά του, φοβάται να κοιτάξει τον εκμεταλλευτή του κατάματα.

Θα΄ταν αστείο αν δεν ήταν θλιβερό. Είμαστε καμωμένοι απ'το ίδιο υλικό κι όμως ζούμε σα να μαστε κάτι διαφορετικό ο ένας απ'τον άλλον. Έχουμε μέσα μας τον άνθρωπο κι επιλέγουμε να ζούμε σαν κτήνη. Οι μέν κτήνη που σκοτώνουν κι οι δε κτήνη που φοβούνται. Η ύπαρξη του ενός νομιμοποιεί την ύπαρξη του άλλου. Αν ξαφνικά έπαυε ο φόβος, τότε ο τρελός χορός στην οποίον έχει μπει η ανθρωπότητα τα τελευταία 250 χρόνια θα σταματούσε και το μόνο που θα έμενε θα ήταν μια σκελετωμένη ορχήστρα με ημίψηλα καπέλα να παίζει τα ξεκούρδιστα όργανα της.

Στις κοινωνίες που έχει απομείνει κάποιος βαθμός ηθικής, ο εκμεταλλευτής εμφανίζεται με μάσκες. Στις υπόλοιπες δεν τον ενδιαφέρουν τα φτιασίδια. Το φαίνεσθαι είναι διαφορετικό όμως η ουσία παραμένει η ίδια. Το μοτίβο εκμεταλλευτής κι εκμεταλλευόμενος εξακολουθεί να υπάρχει.

Μία άλλη περίπτωση όπου η εκάστοτε εξουσία αδιαφορεί για τους καλλωπισμούς, είναι όταν αυτή βρίσκεται σε πανικό. Δεν έχει την "πολυτέλεια" να ρετουσάρει το σαπισμένο της πρόσωπο γιατί ο χρόνος είναι με το μέρος των εκμεταλλευομένων που ξυπνούν.

Ζούμε στιγμές ιστορικές με φιλοσοφικές προεκτάσεις κι έντονους συμβολισμούς. Η γερμανική κυβέρνηση λειτουργεί με τρόπο αναμενόμενο. Ο στόχος της είναι ξεκάθαρος κι ο δρόμος για να τον πετύχει επίσης. Θα σταθεί απεναντι σε κάθε λαϊκή βούληση, σε κάθε νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση γιατί παραμένει πιστή στο ρόλο του εκμεταλλευτή. Δίχως μάσκες, δίχως φτιασίδια ίσως κι από επιλογή μας δείχνει το σκουληκιασμένο της πρόσωπο. Το ερώτημα είναι, εμείς τολμάμε να αντιταχθούμε τελειώνοντας τον φόβο μας;

 Ο στόχος είναι ένας, χρήμα κι εξουσία. 
Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα, εδώ και 250 χρόνια,
απλά τώρα στον πανικό ξέχασαν να βάλουν τις μάσκες.

Όσο πιο πολλοί δουν το άσχημο πρόσωπο τους, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει να τρίζει το σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού.

Γιάννης ο Τραβόλτας